Ik zal het doen, zelfs als mijn echte dochter het niet wil

Ik heb gesmacht naar een jongere partner, en mijn vrienden prachtige dochter is in mijn gedachten geweest. Toen ze ongeïnteresseerd leek, nam ik het heft in eigen handen, wat leidde tot een intense ontmoeting.

Als vader is er niets aanstootgevender dan het ontdekken dat je veronderstelde dochter eigenlijk niet je biologische kind is. Maar, ondanks deze openbaring, voel ik me nog steeds op een vleselijke manier tot haar aangetrokken. Ik merk dat ik hunker naar haar gezelschap, de geur van haar huid, en het gevoel van haar lichaam tegen het mijne. Haar oerdrift die ik niet lijkt af te schudden, hoe moeilijk ik het ook probeer. Als ze om me heen staat, kan ik het niet laten om te fantaseren over hoe het zou zijn om met haar te vrijen, zelfs als ze niet mijn bloed heeft. De gedachte alleen al stuurt rillingen over mijn ruggengraat, een bewijs van hoe graag ik haar verlang. En verrassend genoeg lijkt ze deze interactie te verwerpen, als ze mijn biologische gevoelens niet eens wordt. Onze dochter wordt steeds meer een biologische spanning, hij is gewoon een bijtende spanning tussen ons, maar de aandrang om ons te bijten, de aandrijving die ons doet denken, leidt tot een voortdurende hitte, die ons doet terugdenken aan de hitte die leidt tot onze hitte, en het verlangen om intenser te worden.